"İnsanlar kıyafetine göre karşılanır, bilgisine göre uğurlanır, derler. Çünkü dış görünüş, imaj, imge en eski zamanlardan beri bir ölçüdür. Maddemiz, fiziğimiz, görünüşümüz bir mesajdır çünkü. Böyle olduğu içindir ki her kültürün, dinin, coğrafyanın, mesleğin, ilmî kariyerin bir kıyafeti vardır." Kâmil Yeşil yazdı.

"Bilseniz “Lozan tarihimizdeki en büyük zaferdir" hamasetine itiraz edenlerin resmen hapse atıldığı bir Türkiye'den bugün devletin başının “Zafer değil hezimettir" diyebildiği bir Türkiye'ye gelmek için nice acılar çekildi. Ne sıkıntılara göğüs gerildi." Mustafa Armağan yazdı.

"Çok uzağa gitmeden yakın tarih, yani Cumhuriyet dönemi itibariyle “Bütün zamanlarda Türkiye’nin en büyük problemi nedir?” diye sorarsanız, hiç tereddüt etmeksizin “eğitim” derim. Hem de bu görüşte yalnız olmadığıma inanarak." Erol Yılmaz yazdı.

Abdülbaki Gölpınarlı 25 Ağustos 1955 tarihli Vatan’da “Medet, Medet” başlıklı bir yazı yayınlar. Bu “imdat çığlığı”nın bazı kütüphanelerde araştırmacıları bizar eden manzaralardan kaynaklandığını ancak yazıyı okuyunca anlayabiliyoruz.

"Özgürlük adına 19. yüzyılda Batı’da doğmuş olan modernizm, aslında bir bağlanma mı? Demokratik bir devlet çatısı altında toplanmayı bağlılık görmeyen modern insan, aynı zamanda bireyselleşme ile özgürleşiyor mu? " Arzu Neslihan Akcan yazdı.

İlahiyatçı yazar Abdülaziz Kıranşal 'ın kaleme aldığı "Biz kitabımızı ne hâle getirdik böyle?" başlıklı yazısını hala güncelliğini muhafaza ettiğinden önemine binaen bir kez daha paylaşıyoruz.