Abdülbaki Gölpınarlı 25 Ağustos 1955 tarihli Vatan’da “Medet, Medet” başlıklı bir yazı yayınlar. Bu “imdat çığlığı”nın bazı kütüphanelerde araştırmacıları bizar eden manzaralardan kaynaklandığını ancak yazıyı okuyunca anlayabiliyoruz.

"Özgürlük adına 19. yüzyılda Batı’da doğmuş olan modernizm, aslında bir bağlanma mı? Demokratik bir devlet çatısı altında toplanmayı bağlılık görmeyen modern insan, aynı zamanda bireyselleşme ile özgürleşiyor mu? " Arzu Neslihan Akcan yazdı.

"Adam Smith, “Ulusların Zenginliği” kitabında şöyle diyor: “İşbölümünün ilerlemesiyle birlikte emeğiyle geçinen insanların çoğunun işi, bir dizi çok basit işlemle hatta bir veya iki işlemle sınırlı hâle gelir. Bütün hayatı birkaç basit işlemi gerçekleştirmekle geçen insan son derece aptal ve cahil birine dönüşür.” Hacer Yeğin yazdı.

"İster nefis ister dürtü ister arzu adına her ne dersek diyelim, hepimizde bulunan bu harekete geçirici gücün olumsuz yanları ve sonuçları olabileceği gibi bunu yararlı hâle getirebilmek ve zararlarından kaçınmak da bizim elimizdedir." Hafize İhtiyar yazdı.

Ali Şeriati’ye karşı ülkemizde hep romantik bir ilginin olduğunu görmekteyiz. Şeriati’nin modernite eleştirisi ile başlayan ve İslam düşüncesinden beslenerek kâmil bir toplum fikrine erişen sosyal teorisi genellikle bu siyasal romantik ilginin gölgesinde kalmıştır. Hâlbuki Şeriati bir sosyal teorisyen olarak değerlendirilmeyi hak edecek nitelik ve derinlikte bir külliyat ortaya koymuştur. Lütfi Sunar yazdı.

"Başkalarının (tarihçinin, sosyoloğun, filozofun, mütercimin) yanlışlıklarını, tutarsızlıklarını, çelişkilerini bulmaktan, tartışmaktan kendi özgün teklifini yapamamış bir düşünür ile karşı karşıyayız." Kâmil Yeşil yazdı.