Polemik

''Cumhuriyet’in ilk kadın…'' tanımlamasıyla öne çıkarılan meslekler arasında sahne sanatları nedense hep öncelikli oldu. İlk Müslüman tiyatro sanatçıları, müzisyenler, sopranolar, harika çocuklar… Ortak özellikleri elbetteki Cumhuriyet’in öngördüğü Batılı, çağdaş, modern görünüme sahip, yüzünü tamamen Batı’ya dönmüş, geçmişini, kadim kültürünü reddetmiş ve kendilerinden sonraki nesillere rol model olmaları idi.

İçeriği sadece olumsuzluklar silsilesini anımsatan distopyalara yönelik yoğun ilginin sebebi nedir? İnsanoğlu mutlu olmaya bu kadar istekli bir varlıkken neden geleceğe dair onda pesimist, iç karartıcı duygular oluşturacak kitaplar okumak, filmler izlemek ister? Zeynep Demirgil yazdı.

Ülkemizde bilinçli ve sistemli şekilde 'hacıdan hocadan, dinden imandan' soğutma faaliyetleri yıllarca yapılmıştır. Yıllardır ‘kurgulanan bu düzmece karakterler’, zamanla yerini ‘normal hayatın içindeki karakterlere’ bırakmaya başladı. Ş. Nihal Zeybek, TV kanalrındaki dört diziden hareketle yazdı.

Konu sosyal medyada mizaha gelince 'sınırları' görmezden gelmek, hayatımızdaki bir alanı dini ve ahlâki temel değerlerden arındırmaya çanak tutan bir ihmaldir. Öte yandan, bu çağrı asla ve asla arkaik bir edep anlayışıyla bir mizah karşıtlığı sergileme ya da 'edepli mizah' yapalım derken sığ mizaha geçit verme tutumu da değildir. Neticede, her işte olduğu gibi burada da bir denge gözetmekle ve zeminimizi kaybetmemekle yükümlüyüz. Deniz Baran yazdı.

İnsan ve toplum değerini, özünü, iyilikten almaktadır. Eğer etik sınırlar aşılırsa, değer boşalmakta ve insan hiçleşmektedir. Pisagor’un hırs kasesi gibi. Kaseye belirli bir çizgiden sonra sıvı konulursa, sınır aşılırsa, sıvının tamamı boşalmaktadır. İslam Dünyasında, etik anlamında bilgi eksiliğinden söz etmek zordur. Etik ilkeler basittir. Kültürel olarak da bilinmektedir. Ancak ahlak alanı son derece sorunludur. Etik ilkelerle bağdaştırılması mümkün olmayan bir hayat tarzı söz konusudur. Durmuş Günay yazdı.

Ezberi tahfif etmek, hafızasında bir şiir dahi olmayan, tarih hafızasını yitirmiş, günlük yaşayan, kültürsüz ve derinliksiz nesiller yetişmesine hizmet eder. Durmuş Günay yazdı.