"Müslümanların, ezgi ve marşları vardır. Sevinçlerinde, hüzünlerinde, iyi günlere ve kötü günlere, geçmişe, şimdiye ve geleceğe dair dile getirdikleri, terennüm ettikleri yürek sesleri vardır." Fatih Pala yazdı.

Mehter, düşman tarafından dehşet verici bir ses olarak algılansa da Osmanlı halkında huşu duyguları uyandıran bir haykırıştı. Mehterin sesi her Müslümana orada güven ve selamette olduğunu hissettirir, mazlumların gözyaşlarını dindirir, İslâm’ın şanının yükseleceğini ve Müslümanların bir ümmet olduğunu hatırlatırdı. Çünkü Evliya Çelebi’nin de belirttiği gibi Peygamberin sancağı nerede dalgalanıyorsa mehter oradaydı. Kübranur Özbey yazdı.

Müslümanlar'ın mûsıkîye çekingen davranmaları, resimde olduğu gibi mûsıkîde de aşırı temayülleri engellemiş, sanatkârları yeni yollar aramaktan ziyade, meşru bir zeminde derinleşmeye sevketmiştir. Beşir Ayvazoğlu yazdı.

Meragî’nin ilk eseri Kenz’ül-Elhân, mûsiki tarihini değiştirecek derecede önemli bir kaynak özelliğini taşımaktadır. Abdullah Çevik yazdı.

Merkezle çevrenin en gösterişli buluşması Müslüm Gürses’in Türk popu içerisinde ayrışık duran ve yaptığı müzikal form ile başından itibaren merkez dediğimiz kentsoylu katmanın bütün ruh hallerini eserlerinde anlatan Bülent Ortaçgil’in bir şarkısını okumasıdır. Selçuk Küpçük yazdı.

Selçuk Küpçük, bir şarkı üzerinden Bülent Ortaçgil ile Müslüm Gürses'in yollarının kesişmesini ele alan keyifli bir yazı kaleme aldı. 19 Haziran 2019 tarihinde Kalabalık Cadde sitesinde yayınlayan yazıyı alıntılıyoruz.