Firuze bir kaftanla çıkmıştı sahneye. Sahne dedimse, bilindik sahnelere hiç benzemiyordu. Bir tapınağın sunak kısmına yerleştirilen kaideler üzeinde yükseliyordu seyredenlerin önünde. Sanki son şarkısını söyleyecek ve bir kuğu gibi kendine kapanıp, bir daha asla nefesi duyulmayacak gibiydi. Yaşı altmışa gelmiş ama yüzünde o çok bildiğimiz Arap acısı vardı.

En son Balbek Tapınağının konseri için düzenlendiği yıl gördüm Feyruz'u... Sesi değişmemiş, binlerce genç Arap şarkıcısına inat "Diva" yerli yerinde duruyordu. Bizler onu "Ey Beyrut!" deyişinden, Filistinli çocukların kolları taşlarla kırılırken fondaki kadının ağıtlarından, kralları susturan feryadından tanıyorduk.

Daha sonra Beyrut Limanı'nda çektiği filmlerden, Suriye'de fakirlerin bir düğünde nasıl da karınlarını doyurduklarını bizlere gösterdiği traji-komik filminden gördük-bildik-tanıdık.

Ancak, Arap modernleşmesinin temel taşlarından birinin de Feyruz ve benzeri sanatçılar olduğunu unutmamak gerekir. Zira, kliplerinde adeta Çalıkuşu-Feride gibi kızlarımıza nasıl giyinip, erkeklere nasıl kostak davranacaklarını öğreten de Feyruz ve benzeri sanatçılardır. Bana göre olumsuz olan bu görüntüye rağmen, Feyruz, Arapların firuzesi olmayı her dem hakediyor. Bir ideolojisi olan sanatçıyı severim.

Hele ki iştirakiyundan(sosyalizm) olup da müslümanlara muhabbet duyanlara ben de muhabbet duyarım. Şarkılarıyla eğlendirmekten ziyade, kavga etmeyi, direnmeyi, hayata dört elle sarılmayı öğreten de odur.

Google ve youtube'de en çok tıklanan Arap şarkıcı olma ünvanını belki bir gün Amr Diab ya da Hayfa Wehbe'ye kaptırabilir ama kendinden sonra gelen hiçbir Arap şarkıcı, Feyruz kadar nâm salamayacaktır kanaatindeyim. Tabii ki Ummü Gulsüm müstesna!

Son not: Sırf Feyruz dinlemek için Arapça öğrenilir! Asfur ve Tayr adlı şarkılarını dinlemenizi şiddetle tavsiye ederim.

Zeki Bulduk tavsiye etti