İsmet Özel der ki:

Çağırın varsa bir dişbudak fidanından

Bir çekirdek olsun bari düşüreyim toprağa

Bir kıvılcım olsun ateşlemeden önce yüreğimi

Bu kargışlı

Bu puslu günlerin içinden

Seslendim ses verilsin istedim

Kim verdi sesime bir ses

Kim çıktı evinin penceresinden

El etti bana

Güneş doğuyor bak

Dedi.

Çıktım alnacından bir eyvah çıkardım

Eyvah bu gidişini beğenmedim dünyanın

Bu vuruşu vuruş saymadım

Savdımsa eğer savılacak olanı başımdan

Ardımda kalan çığlık beni boğmasın

Bana bir çıdamlık günah bırakmasın diye

Ay yıldızı başa koydum

Kâfir kovalayan bir imgeyi aldım yanıma.

Bana böyle diyorlar

Şehirden kovulmazmış ama

Dokuz köyden kovulurmuş

Sözün dosdoğru çıktığı ağız

Doğrusu hâlâ bekliyorum

Beni anlayacak olan

O bir kişiyi...  

6 Şubat 2007 – 11: 31 – Salı, Beylerbeyi