Rahman olan Allah'tan bir rahmet olarak hayatımıza giriveren Ramazan işte bitiyor. Geldi ve gidiyor. İnsan gibi, hayat gibi… Hiçbir şey kalıcı değil. “Yeryüzünde bulunan her şey fanidir. Ancak azamet ve ikram sahibi Rabbinin zatı bakidir.” (Rahman Suresi: 25-26)
Ramazan kerimdir. Ramazan'da nazil olmaya başlayan Kur'an kerimdir. Kur'an’ı nazil eden Allah kerimdir. Fakat “İnsan Rabbine karşı çok nankördür.” (Âdiyat Suresi: 6)
İnsan kadir kıymet bilmez. İnsan bilseydi, kendini bilseydi, haddini bilseydi, Rabb’ini bilseydi nankör olmazdı. İnsan bilmediğini bilirse, gözünü, kulağını, kalbini mühürlemek yerine, kilitlemek yerine açarsa, kendini öğrenmeye açarsa, Ramazan ona çok şey öğretir. Çünkü Ramazan bir okul gibidir. Yoğunlaştırılmış, bir aya sığdırılmış, fakat etkisi yıl boyunca sürebilecek bir müfredatı ve tedrisatı vardır.
Ramazan ancak talip olanlara öğretir. Yemek yerine aç kalmayı, konuşmak yerine susmayı, hız yerine yavaşlamayı, öfke yerine sabrı, biriktirmek yerine dağıtmayı, “ben” demek yerine “sen” demeyi, “biz” demek yerine “siz” demeyi, açılmak yerine çekilmeyi, isteyerek değil istemeyerek özgürleşmeyi, sahip olarak sevinmeyi değil sahip kılarak sevinmeyi, sınırlarımızı dünya ve âlem ötesine taşımayı, Allah'a kalben yaklaşmayı, el uzatmayı, el tutmayı, el vermeyi, veren el olmayı öğretir.
