Rasim Özdenören’in “Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler” adlı eserini okuyunca aklımıza ister istemez Sezai Karakoç’un “Diriliş Nesli’nin Amentüsü” ve Cahit Zarifoğlu’nun “Bir Değirmendir Bu Dünya”sı geliyor. Eserin genel konusu bu eserlerle örtüşmektedir. Karakoç, Özdenören’e göre daha dar bir temayı daha simgesel bir anlatımla işlerken Zarifoğlu’nun eserinde ise konu sınırlaması yapılmadan hatta bazen konu dağıtılarak – dağılmasının sebebi bu eserdeki yazıların yazarın çeşitli zamanlarda yazılmış köşe yazılarından derlenmiş olmasıdır- ana temaya bağlı çeşitli yan temalar işlenmiştir.
“Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler” ise daha sade, yalın, açık anlatımla ana tema olan İslamî düşünce anlayışı etrafında şekillenen günümüz olay ve durumlarıyla yine ebediyete kadar oluşumu devam edecek sorunlara İslamî çareler bulmaktadır.
Özdenören’in bu eseri, 70’li yılların sonu ile 80’lerin başında yazdığını düşündüğümüzde aradan geçen 40 yıla rağmen bu eserin diri kalmasını, onun tespitlerinin doğruluğunu yine eserini Müslümanca bir bakış açısı ve düşünceyle yazmasına yoruyoruz. Biz bu eserin eğitim ve öğretim uygulamalarında üzerinde etraflıca çalışılması, incelenmesi gereken bir eser olduğu kanısında olmakla beraber şimdilik sadece, dünya ve insanoğlu var olduğu müddetçe Müslüman’a mihmandarlık yapacak deneme türündeki bu eserden aşağıdaki tespitlerde bulunma yolunu seçtik:
