Kırılır da bir gün bütün dişliler...

O zaman daha çok mu inanıyorduk bütün dişlilerin kırılacağına? Lise yıllarıydı. Üsküdar İmam-Hatip Lisesi’ne yakın bir yerde bir evimiz olmuştu. Abilerden kısmen bağımsız bir ev. Bizbizeydik. O yıl, en çok ezgi, marş dinlediğimiz yıl oldu. 

Aşkla dinliyoruz...

Aşkla dinliyoruz. Bıkmadan dinliyoruz. Kasetler eskiyinceye kadar dinliyoruz. Ezginin içinde kayboluncaya kadar dinliyoruz. Dinlerken kalkıp diriliyoruz. Rabbine gülümseyen şehidi görüyoruz. Ayet ayet sure sure Mekke’den Medine’ye yürüyoruz. İnanıyoruz imanla atılan sapan taşlarının düşmanı korkutacağına, durduracağına. 

Kim durdurabilir bizi?

Monna Rosa şiirinin fotokopileri elimizde… Güzel bir mahcubiyetle okuyoruz. Sakarya Türküsü’nü gürül gürül okuyoruz. Hepimizin Çile’si bu. Büyük ve mukaddes. Paylaşıyoruz onu. Evimiz şenleniyor. ‘Bu çınlayan bizim şarkımız’ diyoruz. Biz kardeşleriz. Kükremiş sel gibiyiz. Kim durdurabilir bizi? İman dolu göğsümüz…

Menemene ekmek bandırarak...

Kahramanlarımız dipdiri. Hemen yanıbaşımızda. Hayır yüreğimizin ta içinde atıyor onların yürekleri de. Az biliyoruz ama düze çıkacağımıza inancımız tam. Umutsuzluk ancak kırık sevda hikayelerimizde yaşıyor.

Yer soframızdaki sıcacık menemene uzanıyor ellerimiz. Ekmeklerimizi bandırıyoruz o nefis taama. Büyük bardaklardan bol şekerli çaylarımızı höpürdeterek içiyoruz. Doyuyoruz. Elhamdülillah diyerek sohbete başlıyoruz. Cemaatle namaz kılıyoruz. Birbirimizi ne çok seviyoruz. Geleceği özlüyoruz. Büyüyüp kahramanlarımız gibi olmak istiyoruz. 

Büyüdük. Nasılız şimdi? Bizimle beraber kim dinliyor şarkımızı? Buyrun beraber dinleyelim bir kere daha. Bir gün akşam olur biz de gideriz/ Kalır duadaklarda şarkımız bizim… diyebilmek için.

Abdülbaki Kömür'den "Şarkımız Bizim"i dinlemek için tıklayınız.

Mustafa Pesen hatırlattı