Çalar saatler... Şu, insanları uyandırmaya çalışan değişik aletler. Kimileri geveze olur, kimileri nazik olur, kimileri inatçı. Dakiktir ama hepsi; başlarına bir şey gelmemişse eğer. Tam ayarlanılan vakitte çalarlar. Bazen uyanan onu kapatır ve kalkar, bazen duyulmaz bile. Çoğu zaman da çaldığı zaman uyanılır, o kapatılır ve tekrar yatılır.

Çalar saatler belki de bizleri uyandırmak için heyecanlı ve sabırsızdırlar. Çıkardıkları küçük sesler dışında gürleyeceği anları sayılıdır çünkü. İşte bu yönleriyle bana benziyorlar. Farkımız; benim gürleyişlerimin zamansız olması ve ayarlanamaması. Ama bu benzerliğe rağmen onlara hâlâ alışamadığım bir gerçek.

Çalar saatimizi gafil avlamak ne güzeldir

Kendi çalar saatime biraz oyunbozanlık yapıyorum. Ondan önce uyanıp onu uyandırıyorum. Aslında kötü bir şey değil çalar saatimden önce uyanıp onu uyandırmak. Belki o hiç uyumuyor ve bekliyor beni uyandırmayı ama ben ona sürpriz yapıyorum. Sabah namazına kalkmak için ailem tarafından kurulan çalar saatlere de, "Susun çalar saatler. Çalamayacaksınız. Çalma zamanınız gelmeden önce sizi kapatacağım ve ezan okuyup sizleri ve onları sabah namazına ben kaldıracağım. En güzel uyanış ezanla olur çünkü" deyip ailemi sabah namazına ben kaldıracağım. Siz de dinleyin benim okuduğum ezanı, daha sonra da camiden okunan sabah ezanını.

Büyük inatlaşma ve ezanla gelen huzur!

Ben ya sizi hiç duymayacağım, ya siz beni hiç uyandıramayacaksınız. Ama ben sizi susturacak ve size kendimi dinleteceğim. Sabah sabah beni dinleyecek birini nereden bulayım hem? Arkadaşım çalar saatler bir de sizi susturup ezanı size dinletmemi çok isteyin benden. Hem benden dinlemek isteyin ezanı, hem camiden gelen ezan sesini duymak isteyin. Çünkü sabah ne güzel huzur veriyor ezan sesi. Biliyor musunuz ezan okumak da çok huzur veriyor bana. Birilerinin okuduğum ezanla namaza kalkması ise daha başka bir huzur sebebi benim için.

Züleyha Süveybe Macar