Koltukta bırakılan gazete

Önceki gün Londra’da o çift katlı otobüslerden birisinin üst katında yorgun, yorulmuş ve şaşmış bir halde eve dönüyordum. Akşam üzeri metro girişlerinde ve otobüslerde bedava dağıtılan gazeteler vardır. Bu gazeteler erken baskı yaparlar ve mesai saatleri çıkışında otobüse, trene ya da metroya binerken elinize tutuşturulur. Manşetlerinde daha çok Londra’yı, metro ve ulaşım aksamalarını, zamları sonrasında İngiltere’yi ilgilendiren haberler yer alır. Otobüsle kısa mesafedeki yolculuklar dahi çok uzun sürdüğü için otobüste geçen zamanı geçirmek ve kimseyle konuşmamak için bir fırsattır. Gazeteler okunur ve otobüs koltuğuna bırakılır.

Srebrenitsa travması

İşte böyle bir akşam eve dönerken yanı başımdaki koltukta buruşmuş duran gazeteye şöyle bir gözattım. Manşetinde farklı bir haber vardı. Şaşırdım. Sonra ürperdim. Bosna Hersek soykırımı o dönemi haberlerden takip edenler için dahi bir travma oluşturmuştur. Bu travmanın içinde umut, direniş, sabır, kimlik, ikiyüzlülük, çaresizlik, öfke, intikam her şey birbirine mündemiç halde yer almıştır. O dönemi yakından değil uzaktan takip edenler için dahi unutulmayacak bir katilin ismi ve resmidir Ratko Mladiç.

Sıçan, Canavar, Kasap, Cani

Buruşmuş olan gazetenin manşetinde ismine ve resmine rastladığımda garip bir duygu, ürperti, tiksinti, sevinç çöktü içime. Haberi okudum. Demek yakalanmış. Sonra Srebrenitsa Kurbanlarını anma günüyle ilgili yazmış olduğum bir yazı geldi aklıma.

Ama karşılaştığım başlıklar içimdeki öfkeyi birazcık olsun ifade ediyordu. “Balkanların Hayvanı” diyordu bir yerde. Bir diğerinde ise “Sıçan”, “Çıldırmış”  “Canavar” vs.  Ve içimi sızlatan bir ifade “Balkan Butcher”. Sırf müslüman oldukları için tecavüze uğrayan, öldürülen binlerce kurban... Ruhları şad olsun, Allah rahmet etsin onlara. Gazeteler ona yukarıdaki sıfatları uygun görürken o kendini “Tanrı” olarak adlandırmış hep. Firavun’la akrabalığı burdan geliyor demek.

Dinmeyecek bir sızı

Bu yakalanma ve sonrasındaki yargılama herşeyi unutturacak bir yakalanma ya da cezalanma olmayacak. Eminim. Ama yüreklerdeki acımızı birazcık olsun dindirecek. Kinimizi, öfkemizi tazeleyeceğiz, dik duracağız. Bilincimizi yenileyeceğiz. Bu yıl gerçekleştirilecek olan Srebrenitsa törenleri belki biraz daha anlamlı olacak. Ama biz, bu soysuzu ve onun destekçilerini unutmayacağız.

Başka Srebrenitsalar olmasın

Başka Srebrenitsa’lar yaşanmasın diye hafızalarda her daim canlı tutacağız. Güvenli bölge olarak ilan edilen ve kendilerine sığınan mazlumları kaçtıkları zalimlere teslim eden, bir nevi kasaba koyun satar gibi himayesi altındaki insanları bu katile bırakıp arkasına bakmadan gidenleri de unutmayacağız. Bu katilin yakalanmış olması o alınlardaki lekeyi kaldırmayacak diye düşünüyorum.

Koltuğumun altında gazeteler, dilimde fatiha ve şükür ile zihnimde acaba bu tanımlayamadığım yaratığın azabını artıracak şeyler düşüncelerine  dalarak otobüsten inip hücreme doğru yürüyorum...

Ümit Savaş öfkesi dinmesin diye  yazdı