Sosyal medyada Mevlit Kandili

Böyle güzel hareketlenmeler de oluyor internet dünyasında! Bilişim çağı sosyal medyanın kullanımını kolaylaştırdı ve gündemi belirleyici hale getirdi. Geçtiğimiz günlerde idrak ettiğimiz Mevlit kandili de sosyal medyada çokça yer aldı. Kutlamalar, dualar, hadisler, Efendimizin hayatından kesitler ve kıymetli şairlerin, mütefekkirlerin naatleri çokça paylaşıldı ve beğenildi, kandil iklimini bilgisayarımızı açtığımızda da hissetmek ümidimizi perçinledi bu özel günün önemini bertaraf etmek isteyenlere rağmen! Yeterli miydi bu hareketler? Elbette ki hayır.

Camiler kandillerin gül yüzü

Ne güzeldir camilerde omuz omuza, diz dize secde eden, dua için ellerini birlikte kaldıran hep bir ağızdan âmin sedalarıyla kubbeleri cûşa getiren ümmet görmek. Süleyman Çelebi’nin Mevlidini huşu ile dinleyip gözyaşlarını birlikte akıtan gönüllerle mukabele etmek. Şerbetler dağıtılan meclislerde, Efendimizin dünyaya gelişini sevinçle, hasretle zikredilen Salât-u Selamlar, okunan hatimler, üstün ahlakının anlatıldığı sunumlarla birlikte ruhumuzu tazelemek.

İnsanlığın birlik olmaya en çok muhtaç olduğu şu günlerde Mevlit Kandili, gündemin bitmeyen tartışmalarından sıyrılıp Müslüman için tekrar fark ediş, ayağa kalkış, ümmet bilincinin kuvvetini, kudretini idrak ediş oldu. Van sızladı vicdanımızda, Suriye’de katledilen binler seslendi; Mısır, Filistin, Afgan ve dünyanın dört yanında acıya, savaşa, açlığa terk edilmiş Müslüman mazlumlar takıldı mutluluğumuzun kursağına. Zira “komşusu aç iken tok yatan bizden değildir” “birbirinizi sevmedikçe tam iman etmiş olmazsınız” diye buyuran bir Peygamberin ümmeti olmak niyazımız.

Ümmetçiliğe halel gelmesin okuyucu!

Sezai Karakoç Üstad, İslam Dirilişinin ancak cemaatlerin, cemiyetlerin İslam çatısı altında toplamasıyla olacağına işaret ederken Bediüzzaman, Muhammed İkbal, Necip Fazıl, Ali Şeriati, Mevdudi, Mevlana ve birçok kanaat önderleri haset, kendini üstün görme, yek vücud olamamanın İslam’a verdiği kaybı anlatma gayretinde olmuş âlem-i İslam’ın birlik olma mücadelesini vermişlerdir. Bugün bizi en çok hırpalayan, ayağımıza balçık gibi yapıştırılan o cemaat, bu vakıf yakıştırmaları değil midir? Takvasıyla üstün olacak kulları; (×) cemaat, (×) topluluğa mensupsa o cehennemliktir demenin ümmet olmakla, Müslümanlık anlayışıyla hiçbir bağı yoktur. Feraset, hüsnü zan üzere olunmasını öğütleyen Efendimiz, kin, nefret, intikam duygusu, ahde vefasızlığın imanımıza zarar verdiği kadar bu çağda üzerimizde hakkı olan İslam dinine de zarar verdiği şüphesizdir. “Bilmiyorlar, bilselerdi yapmazlardı” diyen merhametli, affetmeyi seven peygamber bir salât u selam kadar uzağımızda her vakit… Sadece kandillerde değil her gün her vakit anlaşılması, anlatılması, bizlere miras bıraktığı üstün ahlakı, Sünneti Seniyyesiyle yeniden hayatlarımıza teşrif eden Muhammed’in (sav) ümmeti olmak şereflerin en üstünüdür okuyucu.

O’nu (sav) okumak hayatı okumaktır

Resulullah Efendimizi anlatan birçok kıymetli eser kaleme alınmış her asırda. Yalnızca doğum tarihini, anne-baba adını, hicret yılı ve ölüm yaşını bildiğimiz Peygamberden şefaat dilemek tüm bu imkân genişliğine rağmen abesle iştigal olur. Salih Suruç’un hazırladığı siyer, Necip Fazıl’ın Çöle İnen Nur, Nazife Şişman’ın çevirisini yaptığı Hz. Muhammed’in Hayatı, Muhammed Hamidullah’ın İslam Peygamberi, Metin Karabaşoğlu’nun Asl-ı Saadet gibi kıymetli eserleri bizim Efendimizin örnek hayatını gündemimize almaya yardım edebilecek başucu eserleri. İslam topraklarında yetişen hemen her şairin kaleme aldığı Naat’lar vardır. Baki, Yavuz Selim, Yunus Emre, M. Akif Ersoy, Necip Fazıl, Nurullah Genç ve dahi Nazım Hikmet Ran. Dünyanın dört bir yanında ilgi, saygı ve hayırla yâd edilen son Peygamberi(sav) biz Müslümanların daha iyi anlaması ve lisanı hal ile daha iyi anlatması gerekmez mi?

Zeynep Saylan şefaat diledi