Üstad Sezai Karakoç’a

Gül Yağmurları

Gök kubbenin altında bir harf büyüyor

Bir harf büyüyor sükût müfrezeleri arasında

Gölgeleri eriten bir güneşin kalbinden

Suları cennetten akan ırmaklara doğru

Bir harf büyüyor uçsuz ummanların koynunda

Şehrin bir uğultuya dönüşen mahşerinde

Gözleri ceylanların gözlerine benziyor

Koynunda şimal rüzgârlarının pusulası

Üstünde kandan elbiselerin kiraz sesleri

Mağrip denizlerinin kıyısında Hızır’ı bekliyor

Aşkın selinde yıkılıyor hayalin köprüleri

Vaktin çınar yapraklarına düşmüş gölgesinde

Elinde güller açan bir gül ağacı büyüyor

İstanbul’u dokuyor nakış nakış taşlara

Gözlerinde güneşi kuşatan ordular yürüyor

Kalbinde cennet atlarının nal sesleri

Bir diriliş gününe kurmuş bütün saatleri

Gökkuşağını bürünüyor sağanaklar altında

Bir sur kentinde yeniden başlıyor akına

Gül muştuları yayılıyor kutlu çağlara

Zülküfl Dağı'ndan bir ses geliyor

Bir ses geliyor Güneşin doğuşunu haber veren

Aşkın hamuruyla yoğrulmuş diriliş biati

Hüznün zarfsız mektuplarına yazılıyor

Sırılsıklam ıslanıyor gül yağmurlarında

Yangınlar maviye çalıyor ağarmayan saçlarında

Mehmet BAŞ