Üstad Sezai Karakoç’a
Gül Yağmurları
Gök kubbenin altında bir harf büyüyor
Bir harf büyüyor sükût müfrezeleri arasında
Gölgeleri eriten bir güneşin kalbinden
Suları cennetten akan ırmaklara doğru
Bir harf büyüyor uçsuz ummanların koynunda
Şehrin bir uğultuya dönüşen mahşerinde
Gözleri ceylanların gözlerine benziyor
Koynunda şimal rüzgârlarının pusulası
Üstünde kandan elbiselerin kiraz sesleri
Mağrip denizlerinin kıyısında Hızır’ı bekliyor
Aşkın selinde yıkılıyor hayalin köprüleri
Vaktin çınar yapraklarına düşmüş gölgesinde
Elinde güller açan bir gül ağacı büyüyor
İstanbul’u dokuyor nakış nakış taşlara
Gözlerinde güneşi kuşatan ordular yürüyor
Kalbinde cennet atlarının nal sesleri
Bir diriliş gününe kurmuş bütün saatleri
Gökkuşağını bürünüyor sağanaklar altında
Bir sur kentinde yeniden başlıyor akına
Gül muştuları yayılıyor kutlu çağlara
Zülküfl Dağı'ndan bir ses geliyor
Bir ses geliyor Güneşin doğuşunu haber veren
Aşkın hamuruyla yoğrulmuş diriliş biati
Hüznün zarfsız mektuplarına yazılıyor
Sırılsıklam ıslanıyor gül yağmurlarında
Yangınlar maviye çalıyor ağarmayan saçlarında
Mehmet BAŞ