Evlerimizde, bahçelerimizde çiçekli bitkiler yetiştiririz. Tablolarda, kumaşlarda, çinilerde ve mücevherlerde çiçekli motifler kullanırız. Çiçeklerin sakinleştirici tesiri altında olmak, hepimize huzur ve keyif verir çünkü. Onlar sayesinde istisnasız hepimiz pozitif duygular yaşarız. Çiçekler bizi gülümsetir, özel hissettirir, negatif enerjimizi alır, ruhumuzu tazeler ve canlandırırlar. Duygusal ve davranışsal sağlığımız üzerinde güçlü tesirler oluştururlar. Muhteşem görünümleri ve uyarıcı kokularıyla duyularımızı büyülerler. Ve otobiyografik anımızda yer edinirler. Doğum günleri, yıldönümleri, düğün merasimleri, hasta ziyaretleri, cenaze törenleri gibi duygularımızın yoğun olduğu anlarda bize eşlik ederler. Ritüellerden bahçelere, taçlardan buketlere, Babil’in Asma Bahçeleri’nden Frida Kahlo’nun portrelerine kadar yaşantımızın her alanında bizimledirler. Hayatlarımızın doğal parçasıdırlar aslında...

Bazen minnet ve şükran duygumuzun en sade ve en doğal yolu olurlar, bazen de söze gelmeyen mahcubiyetlerimizin tercümanı kesilirler. Bazen tebrikler için bir jest, bazen de özürler için bir yol olurlar. Kimi zaman kelimelerin yerini alıp mesajımızı konsantre hâle getirirler; kimi zaman da bir arabulucu rolü üstlenirler. Ve elbette ki yaşadığımız mekânı dekore eder ve ona estetik bir sıcaklık katarlar. Bu bağlamda modernist mimarinin repertuarları arasında yer almaları hiç de şaşırtıcı değildir. Dünyanın en çok ziyaret edilen dini mekânlarının başında gelen ve tasarımıyla çok sayıda mimari ödülün de sahibi olan Delhi’deki Bahai Mabedi [Lotus Tapınağı olarak da bilinir], Hindistan’ın ulusal çiçeği olan lotustan[1] esinlenerek tasarlanmıştır. Yine, Wuhan’daki Yeni Enerji Merkezi [New Energy Center] binasının tasarımının arkasındaki ilham kaynağı da bir çiçektir: Beyaz zambak...

Bir Çin atasözü, “Dünyada iki kuruşunuz kaldığında biriyle bir somun ekmek, diğeriyle çiçek [zambak] satın alın.” der. Biri bedeni, diğeri ruhu besler çünkü. Ekmek hayatı sürdürmek için gereklidir; çiçekse yaşamak için bir sebep-anlam teşkil etmesi bakımından mühimdir. Salt fayda maksimizasyonu peşinde koşan bir varlık değildir çünkü insan. “Hayatta kalmak” kadar “yaşamış olma”yı da önemseyen bir canlıdır.

Nilgün Dağ 

Dipnot: