İmam Gazi Muhammed, İmam Hamzat, İmam Şamil’le başlar ve devam eder göğsümüzü kabartan şanlı direniş. Dudayev, Basayev, Hattab, Yandarbiyev, Maskhadov, Sadullayev’le kervan yürür yolunu. Onlar şehit düşer ve birkaç duyarlı Müslüman yazar ve aktivist köşelerine taşır. Sonra her zaman olduğu gibi unutulur gider. Çünkü işimiz çok ve vaktimiz pek azdır.

İki asırlık şanlı bağımsızlık mücadelesinin gündemi üç-beş gündür. Yeni şehit haberleri ya da toplu kıyımlarla abdestlerimizi tazeleyip, gıyabi cenaze namazlarıyla hatırlarız artık. Aslında artık yeni haberlerimiz de yok çünkü haber yapmak yasak. Çeçenistan’dan ancak Rus destekli dikilen gökdelenler ve yeni yapılarla haberler servis edilebiliyor.

Çeçenistan’da yeni doğan bebekler bir insandan çok tarif edilemeyecek “şeyler”e benziyorlar

Çeçenistan bir nükleer atık çöplüğüne dönüştürülüyor. Zaten her gün azalan nüfusun önüne geçmek için Rus’un nükleer atıkları Çeçenya toprağına gömülüyor. İnsanlar artık çoğalmaktan korkuyorlar. Çünkü yeni doğan bebekler bir insandan çok tarif edilemeyecek “şeyler”e benziyorlar. Nükleer atıklar ve radyasyon. Artık hiçbir anne ve baba doğan çocuğuyla evlerine dönemiyor. Yasak Ülke Kayıp Vicdan Çeçenistan böyle hikâyelerle dolu.

Rus ordusu dünya Müslümanlarının gözlerini oymuş da onlara bu halde bir aksiyon filmi zevki tattırıyor. Rus’un atadığı yönetim, halkın çoğunu sindirme, tutuklama, tehdit ve işkenceyle, cami ve mescit açılışları yaparak safına çekmeye çalışıyor. Yüksek ve karlı dağların zirvesinde ve artık çok da haberdar olmadığımız cihad ise devam ediyor. Kendi imkânlarıyla bazı videolarını ve serzenişlerini paylaşan bu bir avuç direniş eri, her gün biraz daha unutulup kendi yalnızlıklarıyla baş başa bırakılıyorlar. Kimler tarafından?

Aranızda Allah'la sözleşmesine sadık kalanlar yok mu?

Yıllar önce bir mesaj yayınlamıştı Çeçen komutanlar. Hatırlamaya çalışalım:

"İbadet eden yaşlılara!

Kadınlara, analara!

Ümmetin önderlerine, Allah'a yönelen herkese!

Bu çağrı hepinize:

Savaş gitgide kızışıyor, yürekler paralanıyor. Durum çok ağır ve düşmanın vahşice saldırıları dinmek bilmiyor. Dünya ölçeğinde tüm kafirler işbirliği içinde, bize karşı dümenler çeviriyorlar. Uçaklar, en korkunç bombaları yağdırıyor üzerimize. Toplar ateş kusuyor. Dağlar, dağlarımız kar ve buzlarla kaplı; soğuk donduruyor…

Ey İslam ümmeti! Aranızda Allah'la sözleşmesine sadık kalanlar yok mu? Samimiyetle ve engin bir tevazu içinde ellerini semaya kaldırdığı zaman duası reddedilmeyecek kimseler yok mu? Yoksa bizi dualarınızda bile unuttunuz mu? Nerede gece yarıları, gök kapılarının açıldığı müstesna zamanda Allah'a yolladığınız ısrarlı talepler? Namazınızı topyekün bir duaya dönüştürecek olan kunutlar şimdi değilse ne zaman?

Allah'ın Rasulü şehit edilen arkadaşları için günlerce kıldığı ve kıldırdığı her namazda kunut duaları etmişti. Bugün binlerce Müslüman kardeşiniz öldürülürken, sizin desteğiniz nerede?

Ey İslam ümmeti! Dualarınızda bizleri unutmayın, zafer için bizi destekleyin!"

Bu belgesel bari hatırlatsın birşeyleri

Bu mesajı yayınlayan komutanların hepsinin ya da hepsine yakınının şehid olduğunu tahmin etmek güç olmasa gerek. Bugün Çeçenya’yı unuttuk ve hiçbir zaman hatırlamayacak mıyız? Çeçen Milli Marşı ve Çeçen Cihad Marşı, İmam Şamil, Dudayev, Basayev ve diğerlerinin isimleri artık harekete geçirmeyecek mi suskun yüreklerimizi?

Rus’un zulmünden bahseden ve üç askerle bir hekimin konuşturulduğu 2005 yapımı bir belgesel yayınlandı yakın bir zamanda. O belgeselde zorunluluğun, vicdanın ve hiç değişmeyen zulmün görüntüsünü görmek vicdanı uyarmaya/uyandırmaya yarayabilir: “Beyaz Kuzgunların Çeçen Kabusu”

Akıbeti belli olmayan esirler, şehidler ve kabus görüntülü şehirler.

“Biri savaştan fayda sağlıyorsa

O kadar çabuk bitmez.”

Çeçenya’da savaş bitmiyor.

Yavuz Ertürk hatırlattı