Servet Şengül, Epik Damar kitabıyla akademi ile sanatsal/eleştirel metinleri bir araya getirerek farklı bir çalışmasını Ketebe Yayınları’ndan çıkarttı. Mart 2022’de yayımlanan kitabın önemli bir boşluğu doldurmakla kalmayıp aslında günümüz edebiyatının/sanatının meselelerinin aynı zamanda akademik ortamda değerlendirilmesi gerekliliğinin de ciddiyetine vakıf oluyoruz bir kez daha.
Hatta diyebiliriz ki akademya günümüz edebiyat, özeldeyse şiir meselelerini eleştirel denemeler ve akademik kalıplar içerisinde ele almadığından kendi varlığını giderek daha da tehlikeye atıyor.
Bu bakımdan Servet Şengül, Epik Damar-1990 Sonrası Türk Şiiri ve Epik Referansları çalışmasıyla sağlam bir damar bulmuş ve öncü eserlerden birini de göstermiş demektir. Bunu uzun uzadıya tartışmak gereklidir ayrıca.
Örneğin günümüzde özellikle modern şiirimizde akımsal oluşumlar meydana getirildi ve öte yandan bazı şiir çevreleri de bu denemelerine devam ediyor da.
Peki, bunca uğraş, şiirsel çevrelerin kendi oluşumsal konumunu temellendirme çabaları, neden bu kadar yok sayılmaktadır akademik çevrelerce?
Servet Şengül, Epik Damar eseriyle bir yeniliğin kapısını aralıyor.
Modern şiirimizin akademik mecraya girişi, günümüzde şiir söylemiş şairlerin de hesaba katılarak meselenin oylumlu olarak ele alınışı oldukça sevindirici.
Yakın dönemlerde hep tartışılmaktadır: Epik şiir nedir, epik şiirin modern şiirdeki görünümü ve varlığının çerçevesi nerelere uzanabilir?
Şengül, bu kitabında epik şiirin Batıdaki temellendirilişinden başlayarak ve elbette klasik edebiyatımızdaki epik anlayışına kadar getirmiştir tartışmayı.
Bununla da yetinmeyip akımsal oluşumlar etrafında da meseleyi ele alarak en yeni dönemlere kadar ulaşmaya çalışmış, sondajını daha derinlerden en yeniye getirebilmiştir.
Kitapta; modern epik şiir esas varılmak istenen yer olmuş. Modern epiğe doğru şiir akışı içerisinde önemli rol üstlenmiş T. E. Hulme, T. S. Eliot, Ezra Pound gibi şairlerden ülkemizdeki epik seyire bir yol bularak ilerliyor, kitapta Servet Şengül.
Günümüz Türk şiirinin etkilenimleri, kendi öz kültürümüzün epik şiir algısıyla Batı epik şiirinin söylediklerinden sonra İsmet Özel’in, Cahit Zarifoğlu’nun toplumsal duyarlıklarını ve şiirde yer yer epik seyirlerini de inceliyor.
Sonrasındaysa modern Türk şiirinde epik damarın günümüze bakan penceresinden meseleyi daha ayrıntılı ele alarak kuşakların, oluşumların ve akımsal nitelik taşıyan şiir çevrelerinin ne’liğini inceliyor.
Burada bu isimleri birer birer sıralamak yazıyı gereksiz uzatacağından bu akademik çalışmayı şiir ve eleştiri okumayı önceleyen, derinlerde bir yerlerde her zaman kendini arama gayretinde olan seçkin okura bırakmayı uygun görüyorum.
Derinlerde kalmış doksan kuşağı ve sonrasında epik şiir damarına yakın duran şairlerin konuya muhatap kılınışı da ayrıca bu kuşakların şairleri için değerli.
Burada isimleri zikredilen şairlerin o dönemlerden sonra bazılarının dil değişimleri ve şiir söyleme biçimlerinin başka mecralara doğru yönelim geliştirdikleri de görüldü.
Fakat çalışmayı etkileyen ve eserin gücünü azaltan bir durum değil bu.
Aksine daha da sağlam bir eleştiri-akademik metin olduğunun da ispatı durumuna geçer kanımca.
Yaşadığımız dönem içerisinde Servet Şengül Hoca’nın bu girişiminin, bu emeğinin oldukça önemli olduğu ortada bir gerçekliktir.
Modern şiirimizin epik referansları, kuramsal yapılanması yahut akımsal çıkış çabalarının gözle görülür biçimde dillendirilişi mahiyetinde bir sağlam eserle okur tanışıyor.
Zorlama bir dil değil, eleştirel metinleri dahi haz verecek şekilde okurun önüne sermek gibi bir çıkışla Servet Hoca’nın okumalarının da ne kadar yüksekte olduğunu bu makalelerden, metinlerden anlamak mümkündür sanırım.
Şairlerin, şiir yolunda ilerleme imkânı arayanların, günümüz edebiyat çalışmasına ufkunu, belleğini ve ruhunu adamış akademik camianın mutlaka okuması gereken bir eserdir diye düşünüyorum Epik Damar’ı.
Servet Şengül Hoca’ya da böylesi oylumlu bir çalışmayı kitaplaştırarak okura sunduğu için doğrusu teşekkürü borç biliyorum.
Sağlam okumalar dileğiyle…
Vural Kaya
