Genel kanı şöyle: Alıcısı az, satıcısı çok bir meta oldu şiir.

Öyle ki şiir yazan şair ve ‘şairimsiler’ kadar da kitap basılır oldu son on yıl içinde. Her şiir yazan, birkaç vakit sonra bu şiirlerini iki kapak arasında görmek aşkıyla yanıp tutuşuyor. Kitabını bir yayınevinden bastırtamayanlar da kişisel gayretleriyle çıkartıyor kitabını. Öyle ya; serde şairlik vardı bir kere!

Genel bir aritmetik bilgisiyle söyleyecek olursa: Madem bu kadar çok şair var, madem bu kadar şiir meraklısı bir toplumuz, beş yüz bilemedin bin adet basılan şiir kitapları neden üç beş yıl raflarda bekleyip duruyor?

İLESAM’a kayıtlı şair sayısının altı binden fazla olduğu, ancak basılan en baba şiir kitaplarının bile binden fazla satmadığı da meydandadır. [Neden şiir okuyoruz, s.11]

Aşılamamış kitaplar var

Şiir kitaplarına ilginin bu kadar az olduğu bir vasatta, bir edebi kamuda varın şiir üzerine eleştiri, değini, çözümleme ve denemelerin yer aldığı kitapların halini siz düşünün.

İşte Turan Karataş Hoca, insan ömrünün neredeyse yarısına calip bir seneyi şiire hasretmiş, şiir üzerine gerek çözümleme yazıları gerek eleştiri ve değinileri ile deniz feneri olma görevi üstlenmiş mümtaz şahsiyetlerinden birisidir. Sezai Karakoç’un şiiri üzerine kaleme aldığı muhalled eseri Doğunun Yedinci Oğlu aşılamamış bir kitaptır.

Türedi şairlerden geçilmeyen bir piyasada, eleştirmenlerin –ya da eleştirmenciklerin- kendi safında gördüğü şaire arka çıkma düzeyinde ilerleyen eleştiri anlayışıyla da mücadele ederek otuz yıldır şiirin peşinde. Sağlam şiirin peşinde…

Turan Karataş, bu yoldaki nefeslenmelerinde iki kitap sundu okurlara: Şiir Vadilerinde, Şiir Konakları. Şiirin Ardında [Sütun Yayınları, Kasım 2010] adlı yeni kitabı bu zincirin üçüncü –ve şimdilik son, halkası aynı zamanda…

Şiir gibi şiire dair yazılanlar da belli bir kesime hitap eder

Üç bölümden oluşuyor kitap: Meseleler, Şairler ve Kitaplar, Temalar. Meseleler başlıklı birinci bölümde; şiirimizin kimi sorunlarına dair yazılar yer alıyor. Bu bölümde yer alan Yunus Emre’den bugünün şairlerine poetik öğütler başlıklı yazıda, Yunus Emre’nin şiir anlayışını tahlil etmeye çalışır. Onun sözü eğip bükmeden söyleme tarzını, ifade gücünü salık verir “genç şaire”. Yazar, Yunus Emre’nin bugünün şairine salık verdiği öğütlerdeki anahtar kelimeleri şöyle sıralar: Aşk, samimiyet, tevazu, söz sarraflığı ve dünya kirlerinden arınmışlık.

Şairler ve Kitaplar başlıklı ikinci bölümde–ki bence kitabın en önemli bölümü de burasıdır, şiir kitaplarından, şiir tutumlarından hareketle yazılan eleştiriler ve değiniler mevcut. Onlarca şairin arz-ı endam ettiği edebi kamuda seçici olmak, titiz olmak gerekiyor kuşkusuz. İşte bu bölümde yer alan yazılar; şiiri anlama, şiir tutumunu yakalayabilme, şiire giriş olarak da okunabilir. Mesela bu bölümde, kitabı yeni çıkan şairler üzerine de yazılar var. Bu, genç şaire değer vermenin ifadesidir elbette. Yıllarını şiire vermiş bir “bilge” kişinin uyarılarını, eleştirilerini okumak, kulağa küpe etmek için bir fırsattır aynı zamanda.

Üçüncü ve son bölüm Temalar; şiirimizde anne, şiirimizde çocuk ve Yunus Emre’nin şiirlerindeki ölüm ve kabir meselesine odaklı yazılardan oluşuyor.

Ne diyordu Turan Hoca: Şiir gibi şiire dair yazılanlar da (eleştiri, deneme, değini, çözümleme) belli bir kesime hitap eder, özel bir okura. Başka türlü söylersek bu türlü yazıların okuyucusu azdır.

Şair bolluğunun olduğu yerde, her şair kendi şiirinin övülmesini istediği içindir ki gerçek eleştirmenler pek sevilmez, itici bulunur. Turan Karataş, iyi şiire hakkını teslim eden, yolun başındaki şaire de yol gösteren bir eleştirmen ve hoca… Dolayısıyla, seveni kadar sevmeyeni de vardır; ama takdir etmeyeni yoktur, zannımca…  

Talibi az olan bu kıymetli sözler, kitabın kapağını açıp içeriye girmenizi bekliyor.

Yılmaz Yılmaz dikkat çekti