Bir şairi yayımladığı yeni bir şiirle eskisinden farklı bir yere koyarsınız veya farklı bir yeri olduğunu o vakit anlarsınız.

Ahmet Murat geçen yıl Dergâh’ta peşpeşe üç şiir yayımlamıştı. “1981’de Neler Oldu?”, “Bir Şair Bisikletle” ve “Bir Şair Birdenbire”. Bunlardan ilki 2009’u kapsayan bir şiir oldu benim için, dönüp dönüp okudum.

"

korkma sönmez’i okuyordum sahnede gözlerim çakmak

ıslak sakallar içindeki babama bakarak

kulaklarıma taşıyordu kan karlı bir şubat çiliyordu

evren paşaya yanıktı örtmen kolonya içiyordu

"

“bir bir aşıyordum siperleri derin bir uyku gibi”

C. Ali Ahmet, Kertenkele’nin 16. sayısında bu şiiri eleştirirken, bir fotoğrafın banyo edilmesinden çıkarılmış bir şiir diyordu, tam tamına öyle. Her şey birbirine karışmış, ıslak sakallar içindeki baba, örtmen, Evren Paşa, okurken insanı ayakta tutan İstiklal Marşı’nın o ışıması… Darbe olduğunda ilkokula giden bir çocuk Ahmet Murat, buradan dönüp baktığında o çevrede/çerçevede gördüğünü sarmalayıp şiire dönüştürüyor. Bahsettiğim ışıma ile toparladığı o ânı, hayatı, Arife’yi “feraha ererek” sevmesinde biriktiriyor.

"

korkma sönmez’i bağırıyordum gözlerim çalık

tarih ve anksiyete, devlet ve kalabalık

bir bir aşıyordum siperleri derin bir uyku gibi

sönmezdim korkmuyordum arife’yi sevmekten artık

"

“ekmek sıcak, Allah güzel, sen iyi”

Ahmet Murat, hiçbir akımın ya da grubun söylemini çağrıştırmayan şiiriyle derin bir yer ediniyor Türk şiirinde. Bu şiir tek başına buna kanıt teşkil ediyor. “Sesini biraz daha yıkamış” bir Ahmet Murat var bugünkü şiirlerinde diyordu, C. Ali Ahmet. Bu berraklığı Bir Şair Bisikletle’nin şiirlerinde yakından duyuyoruz, çok yakından bir ses, bize bir şiirin nasıl durularak daha derinlere sızabileceğini anlatıyor, söylerek. “ekmek güzel, Allah sıcak, sen iyi”.

*Bir Şair Bisikletle, Ahmet Murat, 48 sy., Profil Yayınları.

M. Fatih Kutan 'ne güzel' dedi