Genel bir ezber vardır, mahlukatın beşer olanı hakkında kullanılır sürekli, “Hepimiz Allah'ın kuluyuz”. Oysaki hepimiz Allah'ın kulu değiliz. Zira kulluk, boyun eğmek, can u gönülden itaat etmek manalarına gelir. Zira kulluk bir insanın ulaşabileceği en yüce mertebedir. Sevgili Peygamberimizin, sultan peygamberlik yerine kul peygamber olmayı ihtiyar etmesi bu yüzdendir. Kulluk makamının sahibi Rasulullah Efendimiz'dir. Bir kişi Resul-i Ekrem Efendimiz'e benzediği kadar kuldur. Bu yüzden “Hepimiz Allah'ın kuluyuz” ezberini bozmamız gerekiyor. Hepimiz olsak olsak Allah'ın mahlukuyuz, bazımız Allah'ın kulu.