1922'de bir Khmer tapınağını görmek amacıyla Kamboçya'ya gitti.Tapınağın kabartmalarını sökmek suçundan bir süre hapis yattı. Burası, Malraux'nun sömürge karşıtı düşüncelerinin geliştiği yer oldu. Güneydoğu Asya'da L'lndochine Enchainee adlı gazeteyi kurdu. Daha sonra Çin'e geçerek Devrimci eylemlerde bulundu.[2]

1929'da Afganistan ve İran'da, 1934'te Arabistan Yarımadası'nda incelemelerde bulundu. İspanya iç savaşına pilot olarak katılıp, cumhuriyetçi cephede savaştı. 1945'te Roman yazmayı bırakarak Sanat Tarihi’ne yöneldi. Çağın felsefi ve ideolojik yapısını sorgulayan Malraux'nun yapıtlarında, burjuva toplumuyla ve bu toplumda yaşayan bireylerin varoluşsal sorunlarıyla bir hesaplaşmasını görürüz.[3]

En önemli eseri Dünya klasikleri arasında bulunan (La Condition Humaine) İnsanlık Durumu (1933), (L'Espoir) Umut (1937), (Les Noyers de l'Altenburg) Altenburg'un Ceviz Ağaçları (1947).

1945-1946 yıllarında Enformasyon Bakanı, 1958 yılında kısa bir süre Basından sorumlu Bakan, 1959-1969 arasında Fransa'da Kültür Bakanı olarak görev yaptı. 1974 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimlerinde eski başbakan Jacques Chaban-Delmas'ı destekledi.

3 Kasım 1901’de Paris’te varlıklı bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. Babası borsacıydı. Henüz dört yaşındayken annesi ve babası boşandı, babası daha sonra bir evlilik daha yaptı. Bu evlilikten iki kardeşi oldu. Çocukluğunu annesi, anneannesi ve teyzesiyle geçirdi. Lyceé Condorcet’den sonra, École des Langues Orientales’e devam etti ama mezun olamadı. Max Jacob’ın da editörü René Louis-Doyon için çalıştı. 1922 senesinde eşiyle birlikte Khmer tapınağını görmek için gittiği Kamboçya’da tapınağın kabartılarını söktüğü için bir süre hapis yattı. Daha sonra Saygon’da sömürgecilik karşıtı L’Indochine Enchaînée (Zincire Vurulmuş Çinhindi) isimli gazeteyi yayımladı. Fransa’ya döndükten sonra, 1926’da ilk romanı Batı’nın İğva’sını, 1928’de büyük başarı kazanan Kanton’da İsyan’ı yayımladı. 1930’da ise Büyük Yol yayımlandı. 1933’te yayımladığı İnsanlık Durumu, Goncourt Ödülü’ne layık görüldü. 1930’larda faşizmin yükselmesiyle birlikte siyasal etkinliklere ağır verdi. 1935’te Le Temps du mépris (Aşağılanma Zamanı) isimli kısa romanı yayımlandı. 1936-1937 senelerinde İspanya İç Savaşı’nda Cumhuriyetçiler’in yanında yer aldı. Uluslararası bir hava filosu kurdu ve bu filonun albaylığını yaptı. Bu deneyimi onu Umut adlı eserini yazmaya yönlendirdi. Bu eseri 1938’de İspanya’da “Sierra de Teruel” ismiyle sinemaya uyarlandı. 1944’te Fransa’da Direniş Hareketi’ne katıldı. Corrèze’de Almanlar tarafından vuruldu ve yakalandı. Kurtarıldıktan sonra Özgür Fransa tugayını kurdu ve tugayın başına getirildi. Cephede General de Gaulle ile tanıştı. Savaştan sonra, de Gaulle hükümetinde Kültür Bakanı olarak yer aldı, bu görevini 1959’dan 1969’a kadar sürdürdü. 1945’ten sonra roman yazmayı bırakan Malraux, 1951’de Les Voix du Silence (Sessizliğin Sesleri) isimli sanat tarihi kitabını yayımladı. Esquisse d’une psychologie du cinéma (Bir Sinema Psikolojisi Taslağı, 1946), Altenburg’un Ceviz Ağaçları (1948), Saturne, essai sur Goya (Satürn, Goya Üstüne Deneme, 1950), Karşı Anılar (1967), Les Chênes qu’on abat (Devrilen Meşeler, 1971), Oraisons Funebres (Cenaze Konuşmaları, 1971) ve Obsidiyen Kafa Bir Picasso Kitabı (1974) isimli kitapları bulunan Malraux 23 Kasım 1976’da, Paris’te hayatını kaybetti.