Bedenini Gazzeli bir ailenin evine siper eden ve işgal ordusunun buldozerle kasten ezdiği Aliene Rachel Corrie, aradan geçen zamana rağmen örnekliğiyle ilham vermeye devam ediyor. Ailesi ise onun adına kurdukları vakıf ile Filistin’in işgaline karşı verdiği mücadeleyi sürdürüyor. Özellikle Amerikan halkına yaptıkları çağrılarla, vergilerinin devletleri tarafından işgale sponsorluk için harcanmaması konusunda duyarlılık uyandırmaya çalışıyor.
Bu yıl Rachel Corrie’nin 10. ölüm yıldönümüydü. Cindy ve Craig Corrie, yayınladıkları video mesajda, kızlarının barış ve adalet mücadelesinin unutulmamasının kendilerine umut verdiğini belirtiyor ve aradan geçen zaman zarfında kendilerine destek veren herkese teşekkür ediyorlardı. Mesajda dikkat çeken bir diğer husus ise Mavi Marmara baskınında hayatını kaybedenler için henüz kimsenin hesap vermediğiydi.
Dünya Rachel’i unutmadı
Rachel Corrie için bu yıl da hem doğduğu ve büyüdüğü Olympia kasabasında, hem de dünyanın birçok yerinde çeşitli anma etkinlikleri düzenlendi. Olympia’da “Filistin’e işgale son” çağrısıyla bir yürüyüş yapıldı. Yağmur altında gerçekleşen yürüyüş sonunda toplanan kalabalığa konuşan anne Cindy Corrie, “Onun mesajını vermeye devam ettirmek, bunu sürekli kılmak oldukça önemli. Çünkü onun karşı çıktığı şey, Filistin’deki işgal, hâlâ devam ediyor” dedi. ABD genelinde çeşitli salon toplantıları yapıldı. Arjantin’de Rachel hakkında bir oyun sergilendi.
Refah’taki etkinliklerde Rachel için gece nöbeti tutuldu, Gazzeli çocuklar bir basın açıklaması yaptı. Batı Şeria’da da bir anma programı düzenlendi. Avustralya’da, öldürüldüğünde Rachel’ın yanında bulunan ISM (Uluslararası Dayanışma Hareketi) gönüllülerinden Michael Shaik’in hazırladığı bir filmin gösterimi yapıldı. Kanada’da Simone Britton tarafından hazırlanan Rachel belgeseli gösterildi.
İtalya’da Gazze’den yeni dönen bir gönüllü, hem oradaki son durumu anlattı, hem de Rachel’in yazdıkları üzerinden onun hakkında konuştu. İskoçya’da Türkçe’ye de uyarlanan ve büyük beğeni toplayan “Benim Adım Rachel” adlı oyun sahnelendi. Malezya’da da Rachel belgeselinin gösterildiği bir anma gecesi düzenlendi.
“Dersimiz Rachel” etkinliğinde şimdiye kadar neler yapıldı?
Dünya genelindeki bu anma etkinliklerine, Türkiye’den de katılım oldu.
Bunlardan biri “Dersimiz Rachel” adlı bir etkinlikti. Benim de beş yıldır sürdürdüğüm bu etkinlikle amaç, Rachel’ın hayat hikâyesinden yola çıkarak insanlık adına birlikte ders çıkarabilmekti. Daha önceki senelerde bazen sınıfa projeksiyon cihazı kurarak internette Rachel hakkında yayınlanmış videoları izledik beraber, özellikle de daha 10 yaşındayken Dünya Açlık Konferansı’nda yaptığı konuşmayı…
“Buradayım, çünkü umursuyorum” diye akıp giden o mesaj üzerinden öğrencilerle neleri umursamak gerektiğini konuştuk. Bazı yıllar ise ailesinin ölüm yıldönümleri vesilesiyle yayınladıkları mesajı izleyerek, hem tercüme etmeye çalıştık, hem de verilen mesajdan bize nasıl bir sorumluluk çıkacağını sorguladık.
Bu yıl ise önce tahtaya onun 10. yıldönümü için hazırlanan ve üzerinde ilk gençlik yıllarından bir fotoğrafı ile altında “Adalet için tarafını seç” yazılı afişini astım sınıfın ortasına. Daha önceki yıllarda dersine girdiğim öğrenciler Rachel’i tanıyıp, hikâyesini hatırladı; ilk kez karşılaşanlar ise onun kim olabileceğine dair soruma maalesef doğru bir cevap veremediler.
Önce adından, kim olduğundan, okul hayatından, son sınıfta eğitimini yarıda bırakarak Filistin’e nasıl gittiğinden bahsettim kısaca, sonra hayatını nasıl kaybettiğinden… “Siz olsaydınız, ne yapardınız? Bundan sonrasında ne yapacaksınız?” soruları üzerinde düşünmelerini sağlamaya çalıştım. Erdem, onur, adalet, başkaları için kendi huzurundan feragat edebilme cesareti, diğergamlık ve en önemlisi vicdan gibi kavramlar üzerine örülü bir dersti ve aslında bir ders vermek yerine herkesin kendince ders çıkarmasını amaçlıyordum.
Diğer bir anma etkinliğinde ise Sakarya Adalet Girişimi, 393. hafta eylemini Dünya Vicdan Günü vesilesiyle Rachel Corrie’ye ithaf etti. Daha önceki yıllarda da ölüm yıldönümüne gelen haftalarda basın açıklamasında Rachel’a yer verilmişti, bu yıl farklı olarak eylemin tamamı ona ayrılmıştı. Platform adına “Buradayız, çünkü umursuyoruz” başlıklı basın açıklamasını Sakarya Dayanışma Derneği’nden Sacide Uras okudu.
Zaman hızla akıp geçiyor. Gazze’de genç bir barış gönüllüsünün buldozerle ezilerek öldürüldüğü haberinin ekranlarımıza düşmesi üzerinden 10 yıl geçti. Geride kalan zamanda ne Gazze özgürleşebildi, ne adalet tecelli etti. Lakin bu uğurda mücadele edenler de ne mutlu ki unutulmadı, unutturulmadı.
Beytullah Önce haber verdi
