İnsan, fıtratı mucibince ünsiyet ile nisyan arasındadır, işte bundandır ki meyli vardır hataya, isyana ve tabii pişmanlık ile tevbeye… Gittikçe hızlanan ve hızlandıran zamanlarda, çok hataya düşer, az düşünür ve özür diler olduk halk ile Hakk’tan. Oysa hatırlamak lazım yükünden kurtulmak için işlenen hatayı, hatırlamalı ki af ile örtsün Hakk ve huzurla unutsun nihayet kul, böylece işlenmemiş gibi olsun o iş…