Toplarken ramaklar alt alta gelmelidir; hatırı vardır.

Türkü söylerken, notalar, vurgular, tonlamalar yerli yerinde olmalıdır; hatırı vardır.

Yürürken toprağı incitmemelidir. Karıncalar o yürürken rahat çalışır.

Karşılaşınca selam vermelidir. Sadece kendisinin değil, selamın da yüzü ışımalıdır.

Kardeşim derken “ş”, dostum derken bütün harfler yeni ruh üflenmiş bir samimiyet bürünmelidir, hatırı vardır.

Bir hatır adamıdır Âdem Konan, bir iyilikler dağıtıcısıdır.

Çare olunacak yaralar biriktirir

Geceyi gece gündüzü gündüz olarak değil, günü gün olarak yaşar.

Uykusu uyanıklığını, uyanıklığı uykusunu besler.

Yük alır, yük olmaz. Cebindeki paranın hesabını yapmaz, varsa harcanır, yoksa bulunur harcanır. Gönül biriktirir. Çare olunacak yaralar biriktirir. Dünyalık biriktirmez.

Sesini yükseltmez. Munisliği, uyumlu oluşu, içinde haksızlıkla hesaplaşmaya hazır “âdem”in süngüsünü yere düşürmez.

Bir akşam, hadi memleketin ta öbür ucuna, bir cenazeye, bir düğüne, bir etkinliğe gidelim dediğinizde, o anda sizinle yola çıkacak kadar alestadır.

İnsanı ve Allah’ı ertelemez, hatırı vardır.

Irmağın Yakarışı adlı kitapta topladı şiirlerini…

Çeyrek yüzyıl öğretmenlik yaptı.

Pek çok dergide yazdı, pek az yazdı.

Niyet ederken bütün hücreleriyle niyet eder

Hassasiyeti hayatını, hayatı hassasiyetini beseleyenlerden…

Bir derinliği, maddi karşılığı ölçülmeyecek bir zenginliği birlikte paylaşıp birlikte hayrete düşmeniz için birebirdir.

Bir ağıtın, bir türkünün ardındaki romanı birlikte okursunuz, susarak da…

Esmer… Afrika’da Afrikalıdan, Latin Amerika’da Latin Amerikalıdan pek seçilmez.

Adıyla ve soyadıyla müsemma… Toprak gönüllüdür. Toprakça gönüllüdür. Bünyesindeki rüzgâr, ateş ve su da topraklığa meyillidir.

Abdest alırken ruhu da abdest alır, yıkanır…

Niyet ederken bütün hücreleriyle niyet eder.

Alnı secdedeyken kendi dâhil her şey ardında kalır. Aklının ve kalbinin alnı da secdeden nasırlaşmıştır.

Yüzü bildim bileli aynıdır, gurbete çıkmış bir çocuğun yüzü…

Döneceği gün yüzünü ekşitecek bir hatası olmalıdır.

Burnunun dikine değil, yüzünün doğrusuna gider.

Böyle biliriz.

 

Mehmet Aycı yazdı