“Yalnızım, evet, herkes yalnızdır, yalnızız.” der Peyami Safa Yalnızız romanında. Bu çok katmanlı bir yalnızlıktır. Evrenden başlayıp kendi iç dünyasına doğru uzanan farklı yalnızlıklarla kuşatılmıştır insan. Ve bu yalnızlığın şifası da yoktur. İnsan kendisini usul usul kemiren bu gerçekle ve ona rağmen yaşamak zorundadır.