Bir cümle kurmak hiç de az şey değil. Benim bu cümleyi kurarken ne denli yokuşlar çıkıp yollar yürüdüğümü siz nereden bileceksiniz. Bir çeşit kelime örgütlenmesidir cümle. Her kelime bu cümle kapısından geçmek zorundadır. Kendini bir anlam binasının tuğlası olmaya adayıp feda ederek. Kelime-ki biz ona haddini bilsin diye sözcük deriz- nefsini köreltmek için bu kapıdan eğilerek geçer. Cümle, bütünüdür dağılmış parçaların. Kendi peşine takılacak sözcüklerin aynı hedefe hizmet etmesi gerekir. Her sözcük nerede, ne zaman toplanacağına dair kendi aralarında sözleşmiştir. Her kafadan bir ses çıkmaz bu kelimeler topluluğunda. Kurulan cümle ne diyorsa odur. Önceden fikri alınan sözcüklerin kendilerine mümessillik yapan cümleye itiraz hakları olamaz. Demokrasinin kuralları geçmez cümlede. Biri gelir ayağıyla bir iskemleyi tekme atıp devirir gibi bir cümleyi devirirse şayet işte o zaman devrik cümlenin yönetimine girer kelimeler. İdeal yönetime kavuşmuş olur sözcüklerin cümlesi. Cümle anlamın yüzüdür. Cümle âlem bir araya gelse bu yüzü bir anlama bağlı kalmaksızın oluşturamaz. Cümle anlamın cemalidir çünkü. Cemal de güzelliğini bu bütünlükten almıştır.